DOĞA BEKÇİLERİ

İlhan der ki:

– Vay, demek macera yaşayacağız!

Cemal de:

– Ben de hep macera yaşamak isterdim. Hayallerim gerçekleşiyor desene. Osman gayet ciddi bir şekilde:

– Arkadaşlar bu ciddi bir iş. Kimseyi şüphelendirmeden yapmamız lazım. Yoksa kendimizi tehlikeye atmış oluruz. Eğer şüphelerimiz doğru ise bu adamlar çok tehlikeli olabilirler.

Bekir de söze karışır:

– Osman’ın dedikleri çok doğru. Çok iyi düşünüp güzel bir plan yapmamız lazım.

Osman:

– Bunları yolda konuşmayalım, belki bizi duyan olur. Hele biz Ömer ağabeyimin yanına gidelim bir, onunla birlikte güzel bir plan yaparız. diyerek yola devam ederler. Giderken de hep bir ağızdan “Biz Gideriz Ormana” şarkısını söylemeye başlarlar.

Baltalar elimizde, uzun ip belimizde

         Biz gideriz ormana hey ormana.

         Yaşlı kütük seçeriz, karşılıklı geçeriz,

         Testereyle biçeriz, hey biçeriz.

         *

         Ağacın yanında dur, baltayı sağından vur.

         Bir de sol taraftan vur kuvvetli

         Kışın odun yanınca, alevler parlayınca,

         Şarkı söyler oynarız hey, oynarız.

DEDİ Kİ, DEDİM Kİ…

Ömer, hayvanlarıyla birlikte dinlenmektedir. Çocukların geldiğini uzaktan görür. Onların yanına gelmesini bekler. Çocuklar, Ömer ağabeylerinin yanına gelince biraz dinlenmek için otururlar. Sıcaktan bunalmışlardır. Serinlemek için ellerini ve yüzlerini yıkarlar. Sonra Osman:

– Ömer ağabey, yolda gelirken arkadaşlara durumu anlattım. Şimdi nasıl yapalım, ne yapalım? Bize sen söyle!

Ömer de:

– Adamlar şu yana doğru gittiler. diye ormanın içini gösterir. Siz de onlara yaklaşabildiğiniz kadar yaklaşın. Çocuklar hemen ayağa kalkıp adamların gittiği yöne doğru giderler. Adamlara yaklaşınca piknik yapar gibi yerleşmeye başlarlar. Bir yandan piknik sepetlerini boşaltırlar bir yandan da adamların ne yaptığını izlemeye çalışırlar. O sırada yanlarında fırıldak Nihat da var.

Osman, Duman’la bir şeyler arıyormuş gibi adamların yanlarına yaklaşarak ne konuştuklarını öğrenmeye çalışır. O sırada adamlar, Nihat’tan arama izninin bir an önce çıkması gerektiğini, amcasını ikna etmesini söylerler. Ayrıca kasabaya elektrik veren trafo merkezinin ve telefon hatlarının yerlerini öğrenmek isterler. Nihat onların her söylediklerine, yalakalık yaparak cevap verir. Sonra Nihat, adamların işaret ettiği yerlere ağaç dallarından kazıklar saplayarak bir şeyler diker. Bunu yaparken Osman’ı ve köpeğini fark edince adamlar Nihat’a dönerek:

– Bu çocuğu buralarda geldiğimizden beri görüyoruz. Her zaman gelir mi? diye sorarlar. Nihat da çocuğu ve diğer piknik yapan çocukları görür:

– Bunlar arkadaşlarıyla birlikte piknik yapmaya gelmişler. Görüyorsunuz etrafta piknik yapanlar var. Buralar kasabanın piknik alanları zaten! Herhangi bir sorun yok, endişelenmeyin, der.

Sonra Osman, adamların ne konuştuğunu öğrendiği için hızla arkadaşlarının yanına döner. Bir yandan da adamların ne yaptığını gözetler. Duyduklarını arkadaşlarına anlatır.

Cemal:

– Ne yapmak istiyor bunlar?

Bekir de:

– Ben, adamların arabasının bagajına saklansam da nereye gittiklerini anlasam… Belki ne yapmak istediklerini öğrenirim. der.

Osman:

– Hayır, bu tehlikeli olur. Babam özellikle tembihledi. Kendinizi tehlikeye atmayın! diye. Osman ikaz edince, arkadaşları üstelemez.

Adamlar kazıkları çaktıktan bir müddet sonra toparlanırlar. Nihat’la birlikte arabalarına doğru gittiklerini fark ederler. Çocuklar da arkalarından eşyalarını toplayıp Ömer ağabeylerinin yanına gelirler. Ömer’in de gözü yollarda olduğu için, çocukların geldiğini görünce hayvanlarıyla birlikte onlara yaklaşır.

– Ne yaptınız çocuklar? Bir şeyler öğrenebildiniz mi? der.

Osman, adamların konuştuklarını Ömer’e anlatır. Bunun üzerine  Ömer, adamların gittiğini görünce Bekir’in bisikletini ister. (Devam Edecek)