Ebelik mesleğinin, insanlığın varoluşuyla beraber çeşitli kültür ve inanışlarda, farklı isimlerle anılsa da bilge kadın olarak anılabilir. Toplumsal saygınlığı olan, tarihi işlevsel yönünden dünyanın ilk bütüncül ve en eski mesleklerinden biridir. Anne ve çocuk sağlığı başta olmak üzere topluma, temel sağlık hizmetlerinin götürülmesinde, sağlığın korunmasında ve geliştirilmesinde kritik işlevleri olan ama emeği ve meslek statüsü her geçen gün değersizleştirilen,
Sevgili Arkadaşlarım!
Dünya Ebeler Günümüz Kutlu olsun.
Sağlık hizmetlerinin vazgeçilmez üyeleri olmamıza karşın, biz ebeler mesleksel işlevlerimiz ve çalışma koşullarımız açısından ciddi sorunlarla karşı karşıyayız. Bizler Aile Hekimliği (AH) modelinin uygulanmaya başlamasıyla yok olan, sosyalleştirme dönemindeki koruyucu sağlık hizmetleri arasında yer alan vazgeçilmez konumunun tekrar inşa edilmesini istiyoruz. Ebelik bölümünü severek seçen bizler, nitelikli bir eğitimin mesleki saygınlık açısından çok önemli olduğunu düşünüyoruz. Yeterli sayıda ebenin akademisyen olmasını, üniversitelerimizin mesleki eğitim verecek alt yapıya sahip olmasını, uygulama alanlarının yeterli olmasını ve öğrenci kontenjanlarını sağlıkta ihtiyaç olan insan gücü planlamalarına göre belirlenmesini istiyoruz.
“Mesleğimizi icra edemez hale getirildik!”
Doğum öncesi, doğumda ve doğum sonu annenin ve bebeğin sağlığının korunması ve geliştirilmesi; üreme sağlığı başta olmak üzere koruyucu sağlık hizmetlerinin sunumundaki rolümüz ve sağlık örgütlenmesindeki önemi nedeniyle severek seçtiğimiz mesleğimizi uygularken, saygın bir konumda olduğumuzu düşünmek istiyoruz.
Bizlere bugünlerde saygın bir konumda olmadığımız duygusu yaşatılmaktadır. Çoğumuz görev tanımlarımızın, yetki ve sorumluklarımızın belirli olmadığını, yeterli ücret alamadığımızı, meslek özerkliğimizin ve iş güvencemizin olmadığını düşünmekte ve gelecekten kaygı duymaktayız.
Biz Ebeler, çalıştığımız kurumlarda iş güvenliği ile ilgi sorunlar yaşamaktayız. Kesici-delici alet yaralanmaları, doğum sırasında vücut sıvıları ile temas sonucunda biyolojik riskler, yetersiz sayıda istihdam sonucu aşırı iş yükü ve iş yükünün yol açtığı iş stresi yaşıyoruz. Yöneticilerin baskıcı tutumları, angarya iş dayatmaları, meslek özerkliğinin yok sayılması, biz ebeleri her geçen gün mesleklerimizden soğutmaktadır. Performans ve sayı baskısı nedeniyle aile hekimliklerinde de hastanelerde de mesleğimizi icra edemez hale getirildik.
“Ebelik yasası isteğimizde ısrar ediyoruz.”
Ebelik yasasının olmaması mevzuat ve özlük haklarımızı olumsuz olarak etkiliyor . Bu durum görev, yetki ve sorumluluklarımızın belirsizleşmesine, eğitim aldığımız alan dışında çalışmanın yaygınlaşmasına ve mesleğimizi uygulayamaz hale gelmememize neden olmaktadır. Biz ebelik yasası çıksın diye her platformda talepte bulundukça Ebelik yasası yerine 1 Mart 2024 tarihinde Sağlıkla İlgili Bazı Kanunlarda ve 663 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 3. Maddesinde; bizlerin meslek örgütlerine danışılmadan yeni sorunlara yol açabilecek bir düzenleme yoluna gidilmiştir. Biz meslek örgütlerimiz, sendikalarımız ve alandaki bağımsız akademisyenlere danışılarak özlük haklarımızı, görev ve yetkilerimiz günümüz koşullarına uygun düzenleyecek bir Ebelik yasası isteğimizde ısrar ediyoruz. Meslek değerini ve meslek sorunları en iyi bilenler olarak sorunlarımız giderilinceye kadar SES çıkarmaya devam edeceğiz. 5 Mayıslarda çıkardığımız bu güçlü SES, 6 Mayıs sonrasında da hiç kesilmeden devam edecek. Bizler; İnsanca yaşamaya yetecek, yoksulluk sınırının üstünde, emekliliğe yansıyacak tek kalemde ücret, güvenceli istihdam, ebelik yasası, meslek özerkliği ve mesleki statümüzün yükseltilmesi, güvenli çalışma ortamlarının oluşturulması, halk sağlığındaki rolümüz ve toplumla olan bağımızı, nitelikli eğitim ve nitelikli sağlık hizmeti üretim taleplerimizi bugüne kadar yürüttüğü mücadele pratikleri ile iktidar baskılarına rağmen hiç geri adım atmayan Sendikamız SES’le birlikte duyurmaya ve taleplerimizi elde edinceye kadar mücadele etmeye devam edeceğiz”
