31 MART… ŞİMDİ AĞLA KARABAĞ ( 2 )

Biz Türkler ağıt yakmayı bilmediğimiz veya bunu yapmadığımız için hiçbir zaman bize karşı yapılan soykırımları, zulümleri çabuk unuttuk.

Bize karşı yapılan bu soykırımları hiçbir zaman resmi olarak anmadık.

Aynı şekilde Türk tarihine baktığımız zaman da hep zaferlerimizi kutladığımızı, şehirlerimizin kurtuluş günlerini kutladık.

Hiçbir zaman kaybettiğimiz savaşları ve uğradığımız haksızlıkları ve hatta soykırımları anma gereği duymadık.

Hocalı Katliamı gibi.

31 Mart 1918 yılında Ermeniler başta Bakü olmak üzere Şamahı, Guba, Kürdemir, Salyan ve Lenkeran şehirlerinde büyük soykırımlar yaptı.

Sadece bir gün içerisinde Bakü’de 12 bin Türk öldürüldü. Bazı dış kaynaklara göre bu sayı 25 bin civarındadır.

Şamahı şehrinde öldürülen Türk sayısı 7 bindir.

Azerbaycan’da Mart ayında devam eden katliam ve soykırımlar Eylül ayına kadar devam etti ve Nuri Paşa komutasındaki Kafkasya İslam Ordusu geldi.

Ciğerlerini söktü Ermenilerin.

Bu katliamlar sırasında toplam 50 bin Azerbaycan Türkü şehit edildi.

Kafkasya İslam Ordusu ise 1.100 asker ve 30 subay şehit verdi.

Azerbaycan genelinde ise 60.000 insanın öldürülmesi her ne kadar bazı yazarlar tarafından “İç Savaş” veya “Vatandaş Muharebesi” olarak yazıldı.

Oysa objektif biçimde araştırıldığı zaman, gerçek bir “Katliam”dı.

Katliamın başlıca nedeni Azerbaycan’ın bağımsızlığının engellenmesi ve Bakü’nün iktisadi ve siyasi önemine ilişkindi.

Rusya için Bakü büyük önem taşıyordu. Bu, Lenin’in “Bakü petrol, ışık ve enerjidir” sözlerinden de açık anlaşılıyordu.

Ancak Ermenilerin de kendi amaçları vardı.

Ermeni komünist-Stepan Şaumyan’ın şu fikirleri Mart katliamının iç yüzünü anlatıyor:

“Biz, süvari desteğe ilk silahlı hücum bahanesiyle, bütün cephe boyu hücuma geçtik. Bizim 6 bin kadar silahlı adamımız vardı.

Aynı zamanda Taşnaksutun’un da 3-4 bine yakın milli destekleri vardı.

Onların katılımı iç savaşa milli katliam karakteri verdi ve bu kaçınılmazdı.

Biz buna bilinçli şekilde yaptık”

Ermeni silahlıları Bakü’de 30 bin, Guba’da 16 bin, Şamahı’da 10 bin Lenkeran, Nahçıvan ve diğer il ve kazalarda toplam 100 bine yakın Azerbaycanlıyı katlettiler.

Müslüman Hayriye Cemiyeti’nin yerleştiği “İsmailiyye” binası yakıldı, mescitler bombalandı.

Meşhur Tazepir mescidinin minareleri tahrip oldu.

Tazepir mescidine sığınarak, buraya penah getirmiş 500 neferin cesedi burada bulundu.

Nisan’ın 2-de gece yarıya kadar devam eden Müslüman soykırımında binlerle Azerbaycanlı Türk öldürüldü.

Ermeni – Bolşevik cellâtları çocuklara, ihtiyarlara bile acımadılar.

Saç-saça bağlanan Türk kadınları çıplak şekilde caddelerde gezdirildi.

Böyle alçaklık yalnız Ermenilerden beklenirdi. Günümüzde bu il ve kazalarda halen toplu mezarlar bulunuyor..

Sonuç olarak binlerce masum insan katledildi.

Bugün Azerbaycan’ın çeşitli yerlerinde bu askerler anısına şehitlikler var.

Haydar Aliyev’in 27 Mart 1998 tarihinde verdiği bir kararla, 31 Mart ‘Azerbaycanlıların Soykırım Günü’ ilan edildi.

“Hepimiz Ermeniyiz” diyen içimizdeki kanı bozukların suratlarına tükürüyorum.

İblislik edip bu tarihi göz ardı ettikleri için.

Şimdi özgürsen de şimdi ağlamak vakti, ağla Karabağ, ağla Şuşa.