Gittiğim Yol…
By Yazar Çınar
Bugün kendimi de alıp çıktım sokaklara. Daha ne isterim benim en iyi dostlarım olan yalnızlık ve hayallerim yanı başımda. Adımlarımı paylaştığım kaldırımlar bana sırdaş oluyor bu gizemli ortamda. Duygularım ile sır haline bürünmüş bedenim yağmurdan kaçarcasına buluta küsmüş, oysaki gönlüm gökyüzünün hediyesi olan yağmuru heyecan ile bekliyor.
Gökyüzünden kopup yavaş yavaş yüreğime inen yağmur damlaları gri bulutların bana bir armağanı.
Bedenimin kaçışları yersiz, gönlüm her zaman doğru yolda.
Bu akşam toprağın kokusu daha farklı geliyor burnuma.
Kırk üç yaşımın ayrı bir heyecanına kapılmış yalnızlıklarım, baharda yağan yağmur damlalarından besleniyor, bulutlardan sarkıyor güneşle yeşeriyor hayata.
Bugün yağan yağmur aynı zamanda yüreğimde esen kara rüzgarları bastırıyor. Ruhuma kadar işleyen muhteşem toprak kokusu yalnızlıklarımla birleşip mutluluğu anlatıyor saf ve durgun yanıma.
En karanlık anılarımın içinde var olan özlem gibi beni umutla yaşadığım anlara götürüveriyor.
Uzaklardan gelen rüzgârın sesi yalnızlığın ta kendisi.
Rüzgâr beni çağırıyor geçmişin dostluğuna, mutluluk ile dolup taşmış bir kalabalığın ise şimdi doğanın sesini dinlemekten geçtiğini söylüyor bana. Yalnızlık sessiz bir devinim bu zamanda onunla koşmanın yerine, onun yalnızlığına sığınıyorum.
Kıştan kalma sessizliklerim sarmış bedenimi, bir anda baharın sesi ile irkiliyorum.
Tüm umutlarımı taze toprağa gömüyorum, bir gün yeşerecek biliyorum.
Anlıyorum ki baharda sen yalnızlıklarımda…
Yazar Çınar