KADİR ÖZDAMARLAR

Yürekten Yüreğe, Kafadan Kafaya İletişim Kurduğum Bir Dost: Kadir Özdamarlar
            Pek muhterem dostum, arkadaşım, hemşehrim, akademisyen, edebiyatçı ve yazar  Kadir Özdamarların vefatının yıl dönümünde  birkaç satır yazıyla onu  anmak istedim.
 Merhum Kadir Beyle uzun yıllar yurt içinde ve yurt dışında birlikte çalıştık, dost olduk, arkadaş olduk, sayısız dostlar edindik. Birlikte yazdık, birlikte gurbet hasreti çektik, anılarımızı birlikte dile getirdik. Hazreti Türkistan’da birlikte hizmet etmenin mutluluğunu yaşadık. Gurbette ayrılığın zorluğunu ve  acısını birlikte yaşadığımız günlerde söylediği, özlemlerin sembolü olan şu anlatımı hiç unutmadım: 
“Ölüm ile ayrılığı tartmışlar, elli dirhem fazla gelmiş ayrılık. 
          Yurt içinde ve yurt dışında birlikte olduğumuz dönemlerde bir idareci olarak yaşadığım zorluklara karşı sık sık bana tavsıyelerde bulunur, idareci tek başına ağlar, hayatın anlamını bulmak ve kavramak için hayatın tatlı sıkıntılarından kurtulmaya karar verdinse bir dereceye kadar o sıkıntılara sabırla, metanetle  katlanmalısın.” derdi.
          Herkese karşı saygılı, yardıma hazır ve olağanüstü derecede nazikti Kadir Özdamarlar. Konuşmaya başladığında hem sözlerinde hem sesinin tonunda güzel şeyler duyulurdu. Doğuştan gelen kibarlığı, yardımseverliği, dürüstlüğü hayatının tüm safhalarına yansımıştı. İbadetine çok düşkündü. Namaz vaktini hiç geçirmezdi. İnsanlar hakkında yargıda bulunurken ağır, kaba sözlerden sakınırdı. Hayat dolu bir insandı. Kibar hareketleri, İyi yürekli ve hassas biriydi. Duygu ve heyecanını edebi üslûpla, estetik değerde  dile getirmesini bilirdi. hoş bir sesi vardı. Bir  enstriman da kullanırdı.
Kadir Hocam, çok ciddi hastalığa yakalanmıştı. Gün geçtikçe hastalığı artıyor, düşünme ve isteme gücü zayıflıyordu. Sık sık ziyaret ederdik kendisini ilhami şekercioğlu ile birlikte. Hoş geldiniz dostlarım der, sessiz, sakin sakin bakar, solgun alnından terlemeye başlardı. Bizim ziyaretimiz ona bir nebze kuvvet veya cesaret verirdi. İyileşmesi için tüm imkanlara başvuruldu. Ailesi olağanüstü maddi ve manevi yönden ne gerekiyorsa yaptı. En uzman doktorlara başvurup şifa bulmasınıı istediler. Sağlığına kavuşması için ne yapılması gerekiyorsa yaptılar.
          Şehir hastanesine  yatırıldığını öğrendim. Aziz arkadaşım Sami köseoğlu ile ziyaretine gittik. Oğlu Taha orada başucunda hasret yüklü bakışlarıyla Allahtan şifa diliyordu. Entübe olmuştu. Bütün tıbbi aletler onu iyileştirmek için devredeydi. Karşısında ayakta düa ediyorduk. Yüzüne öylece durup baktım. Kadir hocam biz geldik, lütfen gözlerini açta bir bak kimler geldi? Bakışlarına özlem duyuyoruz dedim. Gözlerimin önüne getirdim o an duygularımı, anlatamadığım anılarımızı. Yüreğim öylesine doluydu ki, birbirimize doyamadan vedalaştık. Bizim ziyaretimizi bekliyormuş. Yanından ayrıldıktan sonra Hakka yürüdüğü haberi ulaştı. Böyle mi olacaktı, insanı mutlu kılan dotsluğun aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalıydı?
Geçmişte yaşadığımız bazı hatıralar ruhuma hücum edince gözlerim doldu.” Keşke insan her gün kendisine şunları söylese: dedim. “Arkadaşların için tek yapabileceğin, onları mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yap, ihmal etme.”
          
          Merhum Kadir Beyin çok sevdiği ve üzerinde pek çok çalışmalar yaptığı Merhum Aşık Seyrani’nin şiirleriyle ruhunu şadetmek istiyorum. Mekanları cenner, ruhları şadolsun. Ailşesine sabırlar lütfetsin Yüce Yaratan.

Can ipini ten yününden
Saran kirman ular bir gün
Sulu yalçınlar önünden
Açılan gül solar bir gün
                                Dünya olur bir gün harâb
                                Ne bülbül kalır ne gurâb
                                Rızka sebeb olan turâb
                                 Gözlerine dolar bir gün
Acı tatlı yenmez olur
Yalan gerçek denmez olur
Taş çarh ile dönmez olur
Hep kesilir sular bir gün
                                Çal Seyrânî durma sazın
                                Hakka eyle sen niyazın
                                Sana secdesiz namazın 
                                Kısmet olan kılar bir gün