BİR ŞAİRİN NİYAZI
^^
Yıllar yılı gönlümün sızısıyla dertleştim,
Duymadım başka duygu hislerimle cenkleştim.
Denizlerin dalgası vururken kıyılara,
Hasret çekti gözlerim tutmayan uykulara.
Sadece sevgiliye methiyeler dizerdim;
Sonra mükerrer okur ve de çok beğenirdim.
Derdim ki; sanat budur, şiirse tâ kendisi,
Hatta dağda çobanın çaldığı kaval sesi,
Bunca yılı nâfile-ne yazık- geçirmişim;
Şimdi anladım ki ben, bu deryada hiç'mişim.
Sezemedim nedense önümde bir uçurum;
O yerin kendisiymiş yaşadığım bu durum.
Düşünmedim bir kerre bu vâdi neden sağır,
Belki ses verir dedim, bağır şairim bağır.
Her lahza yâ İlâhi, ismini haykırsaydım;
Seni yazmadı diye, kalemimi kırsaydım.
Bir ses duysam; “Ey Rıza yaptığından utanma,
Her arayan Mevlâ’yı pek kolay bulur sanma.”
O zaman ki bu şair yeniden doğmaz mıydı;?
Rabbi için inatla zulmeti boğmaz mıydı?
Şimdi secdeye varıp dualar ediyorum,
Allah’ım bir defacık, duysa beni diyorum.
Bu fakiyri affeyle; sen Kerimsin, Gafursun!
Niyazın kabul eyle, el açtı ne olursun..!
^^^^