31 MART, ŞİMDİ AĞLA KARABAĞ ( 1 )
AHMET SIVACI
31 Mart 1918`de bir başka Türk Yurdu Azerbaycan topraklarında Haçlıların özellikle göz yumduğu bir soykırım yaşandı.
Ermeniler`in Ruslar`la birleşerek Azerbaycan`da Türk-Müslüman halka karşı yaptığı soykırımı anma günüdür 31 Mart.
Bu tarihi “Ben Türküm” diyen, kendisini Türk hisseden herkes unutmamalı.
1918`in 31 Mart günü de dahil tam beş gün içinde Ermeniler Bakü merkezli Azerbaycan topraklarında kadın, yaşlı, çoluk, çocuk demeden herkesi katlettiler.
Gavur işte. Ermeni işte. Hiç acıması olur mu?
Kendilerinden olmadığın sürece hiç kundaktaki Müslüman bebeğe bile acırlar mı?
Ne yaparlar?
İstanbul’daki, geçmiş yıllarda “ Hepimiz Ermeniyiz” diyen Ermeni tohumları kanı bozuklar ile Avrupa’daki Ermeni diasporası?
Yaygara yaparlar, hangi cesaretle 1915 Ermeni Katliamı diye.
Tıpkı kuyruğuna basılmış nankör kediler gibi, Hirant Dink’i bahane ederek.
Başta Fransız gavuru olmak üzere?
Bu da yetmez, içimizden birileri Nobel almak için utanmadan, arlanmadan ya da kanının hükmü gereğince bu yalanı tasdik eder.
24 Nisan tarihinde de muradına erer.
Dünyanın neresinde bir yazar üfürükten bir ödül için kendi ülkesine, kendi halkına beş paralık Ermeninin yalanları ile hakaret eder?
O eder. Etti de.
Elde olan belgelere göre 30 Mart – 3 Nisan 1918 günleri arasında bakın neler oldu.
Ermeni silahlı çeteleri Azerbaycan`ın Bakü, Şamahı, Guba, Haçmaz, Lenkeran, Hacıgabul, Salyan, Zengezur (şimdi Ermenistan Cumhuriyeti toprakları içindedir), Karabağ (şu an için Ermenistan`ın işgali altındadır), Nahçıvan ve başka bölgelerinde tam tamına bir soykırım gerçekleştirdi.
Resmi belgelerde 5 gün içinde soykırıma uğrayanların sayısı 100 binden fazladır.
Bazen de bu rakamın daha büyük olduğu söylenir.
Olaylara tanık olmuş Kulner adlı bir Alman şöyle anlatır gördükleri tüyler ürpertici manzarayı:
“Ermeniler Müslüman mahallelerine sokularak herkesi öldürüyor, kılıçla parçalıyor, süngüyle delik deşik ediyordu.
Katliamdan birkaç gün sonra bir çukurdan çıkartılan 87 Türk cesedinin kulakları, burunları kesilmiş, karınları yırtılmış, bazı organları doğranmıştı.
Ermeniler çocuklara acımadıkları gibi yaşlılara da aman vermemişlerdi”.
Eskiye dönelim:
1813-1828 yılları Rusya ile İran arasında meydana gelen iki savaşın (1804-1813, 1826-1828) sonunda imzalanan Gülistan (12 Ekim 1813'te) ve Türkmençay (10 Şubat 1828'de) antlaşmaları Azerbaycan için kötü sonuçlar doğurmuştu.
ve Azerbaycan'ın ikiye bölünmesine neden olmuştu.
Azerbaycan'ın kuzeyi Rusya'nın, güneyi ise İran'ın yönetimine geçmişti.
Ermeni Devrimci Federasyonu, Bakü'nün denetimini elinde tutan Bolşeviklerin desteğiyle, Müsavat'a yönelik karşı devrimcileri bastırmak için askerî harekâtı başlatmıştı.
Çatışma ve olayın sonucunda 3.000 - 12.000 kişi öldürülmüş ve kent içindeki cami, okul ve çeşitli mimari yapılar da büyük hasar görmüştü.
Şamahı şehrinde 55.000 ve diğer şehirlerdeyse 35.000 Azerbaycanlı türlü işkencelere maruz kalarak katledildi.
Bakü'den sonra Guba, Şamahı, Gence ve diğer kent ve bölgelere de yayıldı kıyım.
Nuri Paşa komutasındaki Kafkas İslam Ordusu bölgeye geldi ve bir böcek gibi ezdi canileri.
Tıpkı bugün Karabağ’ın, Şuşa’nın özgürlüğüne kavuştuğu gibi,
Devam Edeceğiz.