SİZLERDEN UTANIYORUM, UTANACAĞIM

Bizler: “ Bayram gelmiş neyime / Kan damlar yüreğime “ dedik ya!  yine Kayseri’ye zerre kadar faydası olmayanlar kapağı atmışlardı parlamento’ya.
Şimdi de makamlarını babalarından miras kaldığını zanneden yerel yönetimler.
Kene gibi koltuğa yapışanlar.milletvekili olacak adam da yok belediye başkanlığını yapacak yürekli de.
Öyle ya! Bu memlekette biat etmişler çoğunlukta olduğu sürece gazoz kapağını aday gösterseniz rahat seçilir.
Biat etmişler demezler ki “ Yahu gazoz kapağından belediye Başkanı mı olur?
Niye demez anam, babam?
Partiye oy verdi arkadaş. Adama değil ki.
Yapar mı, yapamaz mı, layık mı, değil mi, bugüne kadar başkanlık karnesi nasıl hiç düşünmez.
Şu hale bakın!
Dün koca bir kasabaydı bu şehir, şimdi de koca, koca kasaba.
Kültür yok, sanat yok, sosyal hayat yok, estetik yok, temizlik yok, adalet hiç yok.
İşin ilginç yanı ne biliyor musunuz?
Bütün bunları seven olmadığı gibi, görev olarak bilen ağalar, beyler de yok aveneleri de.
Angarya!
Yük!
14 yıl süren, Kayseri’yi yabancı ülkelere tanıtan, yabancı öğrencilerin bu şehri, ölünceye kadar hatırlamalarına vesile olacak, Liselerarası Uluslar arası Tiyatro Festivali bitti.
Yazarlık Okulu’nun ruhuna Fatiha okundu.
Önceleri aylık yayınlanan, daha sonraları sanırım gereksiz harcama diye düşünülerek üç ayda bir çıkan ŞEHİR Kültür Dergisi de tarihe karışırsa şaşırmayın.
Öyle ya! Önemli olan; yol yapmak, park yapmak, yeni binalar yapmak gibi aslında belediyelerin vermek  zorunda oldukları rutin hizmetler.
İngilizlerin şöyle dediği rivayet edilir:
Şekspir’i kaybedeceğime Büyük Britanya’yı kaybederim daha iyi.
Lafa bak! Deli bu adamlar. Bir tiyatro yazarı, şair bir herif için ki yaşayıp, yaşamadığı da tartışılır, koskoca ülkeyi feda etmek.
Kendilerinden utanacaklarım çok, sıradan bir vatandaş olarak.
Ar duyacaklarım.
Adını bile bilmediklerim. İm midir, cin midir, kimin neyin nesidir, kimin sesidir, fesidir falan filan.
Bir zamanlar, Kayseri’de taş üstüne taş koymayan cumhurun babasından utandığım gibi.
Parti, marti, Ahmet, Mehmet Ayşe, Fatma gözetmeksizin.
Hızlı tren beceriksizleri.
Üfürükçüler.
Seçim öncesinin kükreyen aslanları, seçim sonrasının süt dökmüş kedileri.
Dev bilboardlarda günlerce sırıtan çakma artizler.
Doğduğu kente, insanına güya vefa borcunu ödemeye talip olan kardan kahramanlar..
Bütün siyasi partilerin adayları heyecan içinde gezmedik yer, sıkmadık el kalmadı hatırlayın.
Telefonlara mesajlar atılıyor.
El broşürleri o kadar çok ki yerlerde geziyor.
İftara yakın bir saate bir otobüsün üstüne konulmuş dev hoparlörden insanın kulağını sağır edecek kadar müzik, çığırtkanlık.
Cumhuriyet Meydanında çadır standları, çadırlar üstünde, içinde parası çok, ideali yok adayların artistik resimleri, kendinin bile inanmadığı vaatler.
Gel de dellenme hadi. Azıcık kıssan ne olur? Milleti rahatsız etmesen, şu işi az gelişmiş ülkelerdeki gibi yapmasan ne olur?
 “ Milletime hizmet etmeye gidiyorum”
Canım benim! Üfür üfür?
Sana ne desem bilmem ki. Ufak doğra da civcivlere yem olsun.
Alıştık.. Kanıksadık.. her seçim, yapmamız gereken ödevlerimizden biri oldu.
Güdülüyoruz ya! Biad ediyoruz ya!
Velhasıl sizlerden utanıyorum.