2023 LOZAN GERÇEĞİ OLACAK Ml? (1)

Kimine zafer kimine hezimet Lozan. Dedik ya! Tarafsız açıdan bakmak lazım.

Her yönüyle araştırıcı olmak lazımsa da bir gerçeği göz ardı etmek mümkün değil. Katılırsınız ya da katılmazsınız benim araştırmalarımın sonucu bu doğrultuda.

Bu ülke insanına yıllarca Lozan’daki beceriksizlik,  zafer olarak yutturuldu. 

Ahlaksız politikacılar, gerçekte hezimetin en büyüğü, Türk Tarihine kara bir leke olarak geçen bu olayı ders kitaplarında bile başarı olarak gösterdiler. 

Düşünebiliyor musunuz;

Harp meydanlarında binlerce şehidin kan dökmesi sonucu kazanılan zafer, galip devlet olma durumu, üç-beş ama her zamanki İngiliz tuzağı ile, sinsiliği ile ve üç kuruşluk ciğeri olan keferenin planları ile…

 Türkiyenin aptal konuma düşürmesiyle mağlup devlet konumuna düştük.

Yalansa yalan deyin. Düşmedik mi?

On dokuzuncu asrın son yıllarında İngiliz Parlamentosunda kürsüye çıkan Müstemlekeler Bakanı Gladstone elindeki Kur’ân-ı Kerimi göstererek şunu söyler:

 “Bu kitap Müslümanların elinde kaldıkça biz onlara hakikî hakim olamayız. Ne yapıp yapmalıyız; ya Kur’ân’ı ortadan kaldırmalıyız veya onları Kur’ân’dan soğutmalıyız.”

Osmanlı yerine Anadolu ve Trakya topraklarında yeni bir devlet kurulur. Bu devletin, devrin dünyaya hakim güçleri tarafından tanınması, Lozan’da yürütülen gizli pazarlıklarla şartlara bağlanır.

 Orada Türkiye’den istenen, İngiliz Murahhas Heyeti Reisi Lord Gürzon’un ifadesiyle şudur:“ Türkiye İslâmî alâkasını ve İslâmı temsil rolünü kendi eliyle çözer ve atarsa, bizimle hulûs birliği etmiş olur. Biz de kendisine dilediğini veririz.”

Dikte edilen bu şartın yeni Ankara yönetimi tarafından kabulü üzerine anlaşmanın imzalanmasını müteakip İngiltere Avam Kamarasında “Türklerin istiklâlini niçin tanıdınız?” diye yükselen itirazlara Lord Gürzon şu karşılığı verir:

“İşte asıl bundan sonraki Türkler bir daha eski satvet ve şevketlerine kavuşamayacaklardır. Zira biz onları maneviyat ve ruh cephelerinden öldürmüş bulunuyoruz.”

 Sonrasında Ankara merkezli olarak Türkiye yeni ve çok sıkıntılı bir sürece girer. Lozan’da verilen söz çerçevesinde birer birer tatbik sahasına konulan icraatın hedefi şöyle ifade edilir:  “Otuz sene sonra gelecek neslin kendi eliyle Kur’ân’ı imha etmesini intac edecek (netice verecek) bir plan yapalım.”

Kur’ân’ın ve hadislerin hâşa“ne mal olduğunu” gösterip mukaddes kitabımızı ve Peygamberimizi (a.s.m.) halkın ve bilhassa genç nesillerin gözünden düşürme niyet ve kastıyla yaptırılan tercümeler; ezanın Türkçeleştirilmesi ve okullarda başlatılıp bütün hızıyla sürdürülen inançsızlık propagandası, planın parçalarıdır.

Eşref Edib’in o kara dönemdeki bazı uygulamaları anlattığı Kara Kitap’ta geçen ve yıllardır dilden dile dolaşan çok çarpıcı, hatta iğrençten de öte örneklerden biri:

Öğretmen, sınıftaki küçük çocuklara “Benden şeker isteyin” der. İsterler, hemen cebinden çıkarıp verir. Sonra “Bir de Allah’tan isteyin bakalım” diye devam eder. Bu defa şeker gelmeyince de, “Demek ki hâşâ Allah yokmuş, olsaydı istediğinizi verirdi” diyerek zehrini kusar.

Tabii ki bu ateist herif gebermiştir ve henüz kabir âleminde Allah var mı yokmu ona öyle bir göstermişlerdir ki eminiz nar-ı cehennemde, Allah düşmanları ile birlikte, firavunlarla birlikte göreceklerinin yanında trilyonda, katrilyonda 1 kalır. 

Üstelik sonsuza kadar. Üstelik orada kurtulması için ölüm de yok.

O dönemde eğitimin nasıl bir zihniyetin eline geçtiğini gösteren son derece ilginç bir örnek de, o günün Türkiye’sini anlatan Turkey To-Day (1928) adlı kitabın yazarı Grace Ellison’a konuşan bir maarif müfettişinin tüyler ürpertici söyledikleridir:  “Bizim peygamberimiz Gazimizdir (M. Kemal). Biz o Arabistanlı şahıs ile ilişkimizi sona erdirdik. Muhammed’in dini Arabistan’a uygundu; ama bize yaramaz.”

DEVAM EDECEĞİZ