/kün feyekûn/
Ali Rıza Navruz
^^
Kur'an'da, Allah bir şeyin olmasını isterse, “kün feyekûn” yani “ol” der, o da hemen “oluverir” denmektedir. Bu ayet Bakara: 117, Nahl:40, Yasin:82’de “kün feyekûn” şeklinde geçmektedir. Bu ifadeden sonra insanın aklına şöyle düşünce gelebilir ister istemez. Acaba “ol” dediği şey olduktan sonra bu oluş süreci orada biter mi, yoksa devam mı eder? Böyle bir soruya en güzel cevabı Elmalılı Hamdi Yazır veriyor. Bakın ne diyor Hamdi Yazır Hocamız: “Arapça bir ifade olan /feyekûn/ fiili muzaridir (şimdiki ve geniş zaman). Bu fiilin muzari anlamlarının birisi de istimrar yani devamlılık bildirmesidir.” Buradan da anlaşılıyor ki; Allah “ol” der, o şey de olmaya devam eder. O oluş süreci hiç bitmez.
Yasin Suresinin 82. Ayetinde deniyor ki: /Onun emri o şeye ancak “ol” demektir. O da hemen oluverir/Buradan hareketle diyebiliriz ki Kur’an evrim teorisine kapısını kapatmıştır. Düşünmenin ve tefekkürün bir anlamı kalsın diye de Allah bizlere her şeyin anında sonucunu göstermemiştir. Mesela yağmuru anında şak diye yağdırabilirdi. Ama öyle yapmamış, bizleri yağmurun oluşum sürecine tanık kılmıştır. Önce suyun buharlaşmasını görmüşüz, ardından bulutları, bulutların rüzgârlarla sürüklenişini vs. Allah’ın elbette ki hiçbir nedene ihtiyacı yoktur. Ama inanan ya da inanmayan herkes, evrendeki bu rasyonel değişimi gözler ve kabul eder… Rabbimiz bazı olaylarda da bir vesileye hiç gerek duymayabilir elbet. Mesela Hz. Âdem’i yaratırken arada hiçbir vesile olmamıştır. Biz Müslümanlara düşen şey hikmetini bilmediğimiz şeylere de sorgusuz sualsiz inanmak olmalıdır.
İşte inanç sınavı da tam bu noktada başlar. Bazıları bu sistemin Allah tarafından oluşturulduğunu söylerken ve ona inanırken, bazıları da yaratıcı fikrini inkâr ederek “olasılık” ve “tesadüf” gibi kavramlara bağlanır. İman etmenin en büyük göstergesi herhalde teslimiyettir. Neden, nasıl, niçin diye sormadan Rabbim öyle diyorsa kabulümdür diyerek kabullenmektir. Bunu kabullenmek de herhalde kolay olmasa gerek diye düşünüyorum.
Bu noktada sözümü Murat Akkoyun'a ait bir şiirle bitirmek istiyor, Cümlemizin Kadir gecesini kutluyorum...
KÜN FEYEKÛN
Şiirler vardı ay ışığına sığınan
Bağrı pamuk bulutlar ağlardı.
Savururdu dev şimşeklerini
Sonra ıslatırdı köhne balkonlardaki
Nazenin tomurcuklarını…
Gönlü kırılırdı şairin
Derinden derine hüzün dolardı
İnciler dökerdi gözyaşından
Münzevi gecelere;
Ağlar ağlardı…
………
Duysun yedi düvel,
Duysun cümle ervah!
Bütün şairler hüsn-ü Yusuf
Bütün şairler Züleyha buğusu