ÖZGE LEYLÂ
"Tahayyül yelkeni rüzgâr
Beklerken!"
÷
Eğer ki dönmezsen kendi kentine,
Sensiz bu şehri ben, yakar giderim.
Böyle akıtırsan suyu dikine;
Cilvenden nazından, bıkar giderim.
Vallâhi aramam, cana can diye.
Dâvet etmem omuzuma kon diye.
Girmem bilki; sapağına yön diye;
Kendi dehlizime, akar giderim.
Şikâyetim olmaz yâd ele seni,
Sadece derim ki; bozukmuş kanı.
Delinince gökyüzünün tavanı;
Ruhumu bâranla yıkar giderim.
Sitemler sevginin, tuzu biberi.
Sevginin, sitemsiz nedir ederi?
Yüklense de omza günah katarı;
Gamzeni göğsüme takar giderim.
Oysa mor gülüydün fikrimin ince.
Ebemkuşağıydın yağmur dinince.
Sam yeli vurmuşsa açar mı gonca;
Hüznümü koluma, çeker giderim.
Bûselikten yana oldum, doğrudur.
Çığlıktaki suskum Hakka çağrıdır.
O gürzün deldiği Ferhat bağrıdır;
İtiraftır; nefse çakar giderim.
Tanımış olsaydın birazcık mühlet,
Olur muydu sılam; diyarı gurbet?
Özge Leylâ bitti, ey gönül sabret;
Mevlâ’nın yoluna, bakar giderim.
*
Ali Rıza Navruz