Rahmetli Şemsi Yatsıman’ın çalıp söylediği bir türkü vardır.
“Telli sazdır bunun adı
/ Ne ayet dinler, ne kadı / Bunu çalan anlar kendi / Şeytan bunun neresinde?”
XXX
William Shakespeare şöyle diyor.
“...unutma ki bu aşağılık dünyadasın: kötülüğü baş tacı edip, iyiliği çılgınlık sayan dünyada, şunu iyi bil ki, işine geldiğinde, şeytan da Kutsal Kitap’tan örnekler verebilir.
Ve Cehennem boş, şeytanların hepsi burada...
Her düşünceni dile getirme, sana yakışmayan hiçbir düşünceyi hayata geçirme.
Samimi ol fakat asla basit davranma.
Huzur ancak gökyüzünde vardır...
Biz ise yeryüzündeyiz.
Utan, ey çağ! Soylu insan yetiştirmez oldun..."
Hiç değişmiyor sanki zaman. Düşünce insanlarının çağlarıyla, çağdaşlarıyla olan kavgaları hep aynı…
Asr Suresi'nin çığlığı diyorum buna: İnsan hep ziyanda. Kimi farkında değil, kimi umursamaz halde. Ölümü bile bile hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak. Bu ne yaman bir çelişki... Bu nasıl bir gaflet?
Cehennem boş, şeytanların hepsi burada... Onun için yeryüzü cennete hasret. Onun için huzur gökyüzünde. Adaletsizlikler, haksızlıklar, ölüm çığlıkları öyle güçlü ki, hakikat adına ortaya konulan her ses abluka altında. Oysa en büyük sorumluluğuydu yeryüzünü barış yurdu eylemek. Lakin verdiği söze hep ihanet etti. Ah insan...
Ah! Utan, ey çağ, utan!
Soylu insan yetiştirmez oldun...
XXX
Şemsi Yatsıman, sazı ile şeytanı ararken, İlahiyatçı-Yazar Ayşe Sucu’nun bir paylaşımını sizlerle paylaştım…
Bu alıntıyı okuduktan sonra, şu cümle beni çok etkiledi…
“Cehennem boş, şeytanların hepsi burada... Onun için yeryüzü cennete hasret.”
Devamı ise daha da akıl karıştırıcı…
Ama ne kadar doğru söz değil mi?
Şeytan kim?
Ya da kimler?
Soruyu böyle soracak olursak, derim ki önce dönüp kendimize bakalım.
Bir taraftan secde ederken, diğer taraftan neler düşündüğümüze, ne yaptığımıza hiç baktınız mı?
Secdeye kendimiz için varırken, insanlık için ne yapıyoruz, ne gibi hizmetler veriyoruz, onların faydalarına nasıl bir aksiyon içinde oluyoruz, hiç düşüne bildiniz mi?
Eğer aklımız fikrimiz sadece kendimizde ise ve kendi çıkarlarımıza göre yaşıyorsak, evet işte o noktada şeytanı kendimizde aramalıyız.
Çünkü şeytani sadece kendini düşünür ve kendisi için insanları yoldan çıkararak kendine yoldaş yapar.
Bu pencereden baktığımızda ise, dünyada gerçekten şeytan bol, Cennette ise kimse yok gibi…
Ne diyelim, Allah şeytanın tuzağından ve sarmalından gerçek inananları korusun…